สองปีที่ผ่านมาเห็นช่วงเวลาทองสำหรับนักการเมืองรุ่นเยาว์ในการเมืองเกาหลี Lee Jun-seok ซึ่งมีอายุ 36 ปีได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าพรรค People Power Party (PPP) เมื่อเดือนมิถุนายนปีที่แล้ว และกลายเป็นนักการเมืองที่อายุน้อยที่สุดที่ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งนั้น ขณะที่ลีสร้างความฮือฮา พรรคประชาธิปัตย์ของเกาหลี (DPK) ที่เป็นคู่แข่งกันยังเสนอชื่อนักเคลื่อนไหววัย 26 ปี ปาร์ค จี-ฮยอน ให้เป็นผู้นำพรรคในฐานะผู้นำชั่วคราว ลีและพัคต่างก็สูดอากาศบริสุทธิ์ในการเมืองของเกาหลี ซึ่งถูกครอบงำโดยนักการเมืองที่มีอายุมากกว่า

อย่างไรก็ตามสิ่งต่าง ๆ คลี่คลายอย่างรวดเร็ว ลี ถูกสั่งพักงานงานปาร์ตี้เป็นเวลาหกเดือนหลังถูกกล่าวหาว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องอื้อฉาวการติดสินบนทางเพศถึงสองครั้งในปี 2556 และพยายามปกปิดในภายหลัง ในขณะเดียวกัน พัคได้ลงจากตำแหน่งร่วมกับสมาชิกคนอื่นๆ ของคณะกรรมการตัดสินใจของ DPK เพื่อรับผิดชอบต่อความพ่ายแพ้ติดต่อกันในการเลือกตั้งประธานาธิบดีในวันที่ 9 มีนาคม และการเลือกตั้งระดับท้องถิ่นในวันที่ 1 มิถุนายน

อดีตผู้ร่างกฎหมาย DPK Pyo Chang-won วิจารณ์ระบบการเมืองที่จัดตั้งขึ้นโดยอ้างว่านักการเมืองเยาวชนไม่ใช่ตัวแทนที่แท้จริงของคนรุ่นใหม่เพราะนักการเมืองอาวุโสคัดเลือกนักการเมืองที่อายุน้อยกว่า

ในหนังสือ “ไม่มีสิ่งใดเหมือนการเมืองสำหรับเยาวชน” นักเขียน 8 คน ซึ่งรวมถึงรา จองอิล ศาสตราจารย์กิตติคุณแห่งมหาวิทยาลัย Gachon วิเคราะห์ว่าทำไมจึงเป็นเรื่องยากมากที่จะหานักการเมืองรุ่นใหม่ในวัย 20 และ 30 ในเกาหลี

หนังสือกล่าวถึงลำดับชั้นในพรรคการเมืองว่าเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้การเมืองเยาวชนไม่มีอยู่จริง ในพรรคการเมือง อำนาจมีศูนย์กลางอยู่ที่นักการเมืองหลายวาระสองสามคน และพวกเขาใช้อิทธิพลของพวกเขาในการเลือกนักการเมืองที่อายุน้อยกว่าและใช้พวกเขาเพื่อผลประโยชน์ของตนเอง ตามคำกล่าวของผู้เขียนร่วม ฮยอน จองฮี

 

ภายใต้สถานการณ์ปัจจุบัน

ฮยอนกล่าวต่อไปว่านักการเมืองรุ่นเยาว์ไม่ได้รับอนุญาตให้มีเสียงของตนเอง และเพียงแค่พยายามประณามนักการเมืองอาวุโสที่มีอำนาจเพื่อที่จะเอาชีวิตรอด “ด้วยเหตุนี้ จึงเป็นเรื่องยากที่จะคาดหวังให้นักการเมืองรุ่นใหม่มีความคิดริเริ่มและใช้ความคิดริเริ่ม ในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ในงานปาร์ตี้ นักการเมืองรุ่นเยาว์สูญเสีย ‘ค่านิยม’ ของพวกเขาไป จากนั้นพรรคก็ทิ้งพวกเขาเพื่อ ‘หน้าใหม่’ เมื่อการเลือกตั้งมาถึง เรื่องนี้ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ” ฮยอนกล่าวเสริม

หนังสือชี้ให้เห็นถึงปัญหาอีกอย่างหนึ่งในวัฒนธรรมเกาหลีและระบบการศึกษา เนื่องจากสังคมเกาหลีมีลำดับชั้นตามอายุอย่างเคร่งครัด การมีอายุมากขึ้นในทางการเมืองถือเป็นสัญญาณของประสบการณ์ ในขณะที่นักการเมืองรุ่นเยาว์ถือว่ายังไม่บรรลุนิติภาวะ โดยไม่คำนึงถึงความถนัดหรือผลลัพธ์ นอกจากนี้ยังเป็นเรื่องยากสำหรับวัยรุ่นที่จะได้สัมผัสกับการเมืองระหว่างเรียนหลายชั่วโมงในแต่ละวันเพื่อเข้ามหาวิทยาลัย

การรวมประเด็นเหล่านี้เข้าด้วยกันคือสังคมที่ชราภาพอย่างรวดเร็วของเกาหลี ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เยาวชนจะต้องดิ้นรนเพื่อแสดงตัวเองว่าเป็นผู้นำที่มีคุณสมบัติเหมาะสม ตามที่ Lee Sang-ho ศาสตราจารย์ด้านประวัติศาสตร์แห่งมหาวิทยาลัย Konkuk กล่าว “อุปสรรคของอายุทางชีวภาพนั้นยิ่งใหญ่สำหรับเยาวชนที่ต้องการใช้เป้าหมายที่ทะเยอทะยานในสังคม พวกเขาต้องการเวลาเพิ่มอีกห้าถึงสิบปีจึงจะอยู่ในวัยที่เป็นที่ยอมรับสำหรับพวกเขาในการเป็นผู้นำทางสังคม”

อ่านข่าวเพิ่มเติมได้ที่ schmadeke-inc.com